Έφτασε η ώρα για επιστροφή στη νέα καθημερινότητα.

Η πόρτα του σπιτιού μας «άνοιξε». Κάποιοι από εμάς θα «τρέξουμε» ανυπόμονα για να βγούμε έξω στη ζωή, κάποιοι θα «σταθούμε» προβληματισμένοι και ακινητοποιημένοι στο κατώφλι, μη γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουμε και κάποιοι ενδεχομένως να επιστρέψουμε ξανά «μέσα» στο σπίτι από φόβο για το τι θα μπορούσε να συμβεί…

Ας μην ξεχνάμε όμως:

Ήμασταν «ανενεργοί» για μεγάλο διάστημα

Είναι φυσικό να μας πάρει λίγο χρόνο να αντιληφθούμε τα νέα δεδομένα και τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργήσουμε μέσα σ’ αυτά, αποτελεσματικά και με ασφάλεια. Παίρνουμε το χρόνο μας χωρίς άγχος. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σταθεί για λίγο, να επαναξιολογήσει την κατάσταση και να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις. Η ζωή είναι "εκεί έξω" και θα πρέπει να συνεχιστεί. Είναι σημαντικό να μην εγκλωβιστούμε στην "ασφάλεια" της απομόνωσης και να "βγούμε" έξω υπεύθυνα, με σεβασμό στον εαυτό μας, στους δικούς μας, στους συνεργάτες & συνανθρώπους μας.

Ο άνθρωπος από τη φύση του κοιτάζει & κινείται προς τα εμπρός

Άρα είναι γεμάτος αισιοδοξία και στόχους. Οι παρούσες συνθήκες είναι απρόβλεπτες, κρύβουν κινδύνους για την ατομική και δημόσια υγεία και αβεβαιότητα για το μέλλον μας. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας εμποδίζει να κάνουμε όνειρα και σχέδια σε όλα τα επίπεδα. Η ζωή είναι ένα ταξίδι που πολλές φορές φέρνει και δυσκολίες. Συνεχίζουμε όμως να κοιτάμε τον ορίζοντα, να κρατάμε γερά το τιμόνι στις καταιγίδες και στα εμπόδια, με το βλέμμα μας στραμμένο στον προορισμό μας, στα θετικά κεκτημένα μας και στα καλύτερα που θα έρθουν.

Εναλλαγές συναισθημάτων όπως χαρά και φόβος είναι ως ένα βαθμό φυσιολογικές

Η αμφιθυμία εκδηλώνεται και με λεκτικές συμπεριφορές του τύπου «ναι αλλά όχι», «θέλω και δεν θέλω», «θέλω αλλά δεν μπορώ», ή «τη μία υπακούω, την άλλη αντιδρώ». Ως ένα βαθμό δικαιολογείται λόγω της ιδιαίτερης πραγματικότητας που βιώνουμε, όμως θα πρέπει να προσέξουμε να μην παγιωθεί και οδηγήσει στην αναβλητικότητα, στην αδυναμία λήψης αποφάσεων, στην ουδετερότητα ή σε παράτολμες επιλογές. Η επίγνωση και η αποδοχή των συναισθημάτων μας για οποιαδήποτε συνθήκη βοηθά να αποκτήσουμε τον εσωτερικό μας έλεγχο & χτίζει αυθεντικές συμπεριφορές.

Ευελιξία είναι η δεξιότητα – κλειδί στην επόμενη μέρα της καραντίνας

Όλα όσα είχαμε συνηθίσει ως κανονικά, οι φυσιολογικές καθημερινές κοινωνικές μας δραστηριότητες γίνονται πλέον με διαφορετικό τρόπο από ότι γνωρίζαμε. Αλλαγές και καινούργια δεδομένα αντιμετωπίζουμε και στον τρόπο εργασίας και είναι πιθανό κάποια πράγματα να αλλάξουν ξανά αναλόγως των εξελίξεων. Διατηρούμε το ηθικό μας ψηλά, παραμένουμε ευέλικτοι και αισιόδοξοι, έχουμε υπομονή και αναλογιζόμαστε ότι πρόκειται για ένα ενδιάμεσο διάστημα μέχρι να βρεθεί μια αποτελεσματική λύση σε επίπεδο θεραπείας και εμβολίου.

Νέοι κανονισμοί μπαίνουν στις προσωπικές μας επαφές και στο άγγιγμα

Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορούμε να αγκαλιάσουμε και να αγγίξουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο. Σε μια εποχή που οι προσωπικές επαφές και το άγγιγμα "ενοχοποιούνται", χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι η σωματική απόσταση των 2 μέτρων δεν συνοδεύεται και από συναισθηματική απόσταση. Είναι σημαντικό να μην αφήσουμε τον φόβο να αυξήσει το στρες και να μας οδηγήσει στο "ρατσισμό" για τον άνθρωπο και στην μοναξιά. Τηρούμε τα μέτρα ατομικής και δημόσιας προστασίας, προσαρμοζόμαστε στους νέους τρόπους κοινωνικής σύνδεσης & θυμόμαστε ότι η καρδιά δεν γνωρίζει απόσταση.

Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα από τους ενήλικες

Χρειάζονται όμως την κατάλληλη προσέγγιση στις αλλαγές που συμβαίνουν, ένα σταθερό πλαίσιο στον τρόπο ζωής τους για να αισθάνονται ασφάλεια και συνεχή προσοχή, καθώς χαρακτηρίζονται από παρορμητικότητα και χαμηλό αίσθημα κινδύνου. Θυμόμαστε να είμαστε δίπλα στα νέα άτομα που δίνουν φέτος Πανελλήνιες εξετάσεις ή ακόμη και στους φοιτητές που δέχονται μεγάλη πίεση και αισθάνονται ανασφάλεια για το μέλλον τους και την ακαδημαϊκή και επαγγελματική τους εξέλιξη.